Dzieciństwo

Fryderyk przyszedł na świat w Żelazowej Woli, a ponoć, gdy jego matka wydawała go na świat, ojciec przygrywał na skrzypcach. To legenda, pewne jest natomiast, że praktycznie tam nie mieszkał i nie miał szans zapamiętać sielankowej wsi. Zatrudniony na stanowisku guwernera ojciec stracił posadę i wraz z rodziną przeniósł się do Warszawy. Pierwszą nauczycielką gry na pianinie była matka, a kolejni wychowawcy muzyczni byli z pochodzenia… Czechami.

Sąsiedzi i otoczenie

Nie ukrywajmy, na nasze wychowanie ogromny wpływ ma środowisko, w którym dorastamy, a sąsiedzi Chopinów to z pewnością sławy, które zapisały się w historii: Linde, Brodziński, Kolberg z rodzinami. Równie istotni byli protektorzy, jak choćby hrabia Skarbek. W takim otoczeniu zdobycie sławy i renomy już w wieku ośmiu lat nie było sprawą skomplikowaną, zwłaszcza że Chopin był geniuszem uniwersalnym: nie tylko grał i komponował, ale też miał talent literacki, malarski oraz aktorski.

Paryż

Chopin wyjechał z Polski, mając dwadzieścia lat i kolejnych osiemnaście spędził w Paryżu. Można więc powiedzieć, że gdyby żył w czasach współczesnych, zapewne bardziej czułby się Francuzem niż Polakiem, zwłaszcza, że w ogromnym stopniu, podobnie jak współcześni emigranci, musiał dbać o zaspokojenie materialnych potrzeb. Szczęśliwie, na podtrzymanie kultu polskości wpływało jego ówczesne towarzystwo intelektualne: Mickiewicz, Niemcewicz, Norwid.

Miłość

Pierwsza, młodzieńczą miłością kompozytora była Konstancja Gładkowska, ideał, który sprowokował nowatorskie nurty w jego muzyce. Kolejny związek, który jako jedyny miał szansę zakończyć się małżeństwem, gdyby nie sprzeciw rodziny kandydatki, Marii Wodzińskiej, to słynne Pieśni. Spełnienie miłości to George Sand, związek nerwowy, pełen chaosu oraz Preludia, w tym Preludium Des–dur op. 28 (znane jako „Deszczowe”), które zresztą Sand uznała za „straszne”.

Śmierć

Chopin zmarł w otoczeniu kilku najbliższych osób, a jako przyczynę zgonu podano gruźlicę, choć w świetle dzisiejszej wiedzy bardziej prawdopodobna wydaje się mukowiscydoza. Konając, wyraził życzenie, aby jego serce wróciło do Warszawy. Nie zachowały się protokoły sekcji, a historię o słoju, w którym przechowywano serce obrosły w kolejne mity. Ponoć zatopiono je w koniaku, a burzliwa historia życia Chopina toczyła się w pewnym sensie nadal. Serce przywiozła do Polski siostra Chopina – Ludwika i początkowo przechowywała w swoim domu, aby z czasem przekazać księżom misjonarzom. Wbudowano je w filar w nawie w kościele Świętego Krzyża, skąd usunięto je w czasie powstania warszawskiego, by przewieźć do Milanówka. Dopiero po wojnie serce wróciło do Warszawy.